Seriale, które oglądałam w ostatnich tygodniach
Tonizujący Mus do oczyszczania skóry mieszanej i tłustej skóry twarzy z Eolab - mój nowy hit do mycia twarzy
Myślę, że chociaż zaczęłam go stosować jeszcze pod koniec ubiegłego roku, to produkt o którym chcę Wam dziś opowiedzieć mogę spokojnie ochrzcić moim pierwszym odkryciem kosmetycznym tego roku.
Recenzja odżywki Hello Ecco
Filmowy piątek - 5 filmów romantycznych w lat 2010
Wiśniowy krem do rąk 25% Shea marki Sandia - czyli moja zimowa, wieczorna pielęgnacja dłoni
Chociaż zima w tym roku jest łagodna i nie było dużych mrozów to moje dłonie jak zawsze wymagają dodatkowego nawilżenia i ochrony. Jednak znaleźć dobry krem do rąk to ciężka sprawa. Czy mi się udało? O tym właśnie będzie dzisiejszy post.
Mari Jungsted "Podwójna cisza"
Matowe cienie Amilie Minerals - Nougat i Corn Silk
Witajcie. Jakiś czas temu pisałam Wam o pięknych, błyszczących sypkich cieniach mineralnych Amilie Minerals. Dziś przyszedł czas na drugą, matową odsłonę tego produktu. Chciałabym Wam pokazać dwa cienie o neutralnych barwach, po które bardzo często sięgam w moim makijażu: Nougat oraz Corn Silk.
Seriale które oglądałam w ostatnich miesiącach oraz nadchodzące premiery
Masło do ciała Pomarańcza z Biolove
Mimo, że kosmetyki testuje nałogowo już od dawna to ciągle w moim podejściu do nich coś się zmienia. Przez ostatni rok, jak nigdy wcześniej zaczęłam zwracać uwagę na ich zapach. Przedtem była to sprawa całkiem drugorzędna (chyba, że chodzi o olej z pestek malin, którego zapach jest dla mnie nie do zniesienia), teraz jednak uważam, że piękny zapach nadaje danemu kosmetykowi dodatkowy wymiar, karmiący nie tylko ciało ale i zmysły. I tym pseudo poetyckim wstępem zapraszam Was na recenzję kosmetyku o jednym z moich ulubionych zapachów. Chodzi o Masło do ciała Pomarańcza z Biolove.
Dezodorant Ałun i Pantenol Beaute Marrakech - recenzja
Cześć! W dzisiejszej krótkiej recenzji opowiem Wam o dezodorancie marki Beaute Marrakech Ałun i Pantenol.
Macerat z arniki Your Natural Side - recenzja
Lord John i sprawa osobista - Diana Gabaldon
Chociaż książek z serii Obca Diany Gabaldon jeszcze Wam tu nie recenzowałam, to w postach serialowych przewinął się już nie raz jeden z moich ulubionych seriali czyli Outlander, zrobiony właśnie na podstawie tych powieści. Dziś jednak przed Wami recenzja książkowego spin-offu serii, czyli powieść Lord John i sprawa osobista.
Ecolab Strany Niezmywalne serum do włosów ultra-objętość - najlepszy produkt do włosów jaki miałam od lat
Lady Susan i inne nowele
Jane Austen, Lady Susan
Jestem fanką Jane Austen, zwłaszcza "Dumy i Uprzedzenia" ale pozostałe powieści autorki też mam już dawno przeczytane. Na szczęście w odpowiednim momencie przypomniałam sobie, że autorka ma na koncie również krótsze formy, których nigdy nie miałam okazji przeczytać, bo nie były dostępne w mojej bibliotece. Byłam już nawet gotowa czytać po angielsku ale okazało się, że to nie będzie konieczne. I tak trafiłam na Lady Susan. Jest to powieść epistolarna, czyli składająca się z samych listów, a zarazem jedna z wczesnych prac Austen. Ze względu właśnie na tą listowną formę czyta się ją szybko i lekko. Jeśli lubicie Austen tak jak ja to szczerze polecam sięgnąć po tą książkę bo jest napisana w typowym dla niej stylu, z dowcipnym studium moralnym bohaterów.
Świeżo owdowiała Lady Susan, samolubna kobieta lubiąca przyciągać zainteresowanie mężczyzn, często młodszych od siebie, niemal wyrzucona z domu byłej przyjaciółki z której mężem nawiązała romans wprasza się do rezydencji swojego szwagra.
Jane Austen, Watsonowie. Sanditon.
 |
| Źródło zdjęcia: goodreads.com |
Watsonowie oraz Sanditon to dwie powieści których Austen nigdy nie ukończyła. Pracę nad Watsonami przerwała śmierć ojca autorki, natomiast pracę nad Sanditon choroba i śmierć samej Jane.
Watsonowie to rodzina wywodząca się z ubogiej szlachty, ojciec i liczne rodzeństwo często liczą na wsparcie bogatszych sąsiadów, zwłaszcza w kwestii wprowadzania do dziewcząt do towarzystwa. Książka zaczyna się w momencie gdy po kilkunastu latach do domu wraca najmłodsza z dziewcząt, Emma, która w dzieciństwie była przygarnięta na wychowanie przez bezdzietną ciotkę, której dziedziczką miała zostać. Owdowiała ciotka wyszła jednak niespodziewanie za mąż za irlandzkiego kapitana i wyjechała zabierając ze sobą szanse Emmy na jakąkolwiek fortunę.
Mimo że książka urywa się nagle, na końcu znajdziemy dopisek z informacją o proponowanym zakończeniu, którym Jane Austen podzieliła się ze swoją siostrą Cassandrą.
11 rozdziałów Sanditon opowiada historię Charlotte Heywood, młodej dziewczyny która zostaje zaproszona przez rodzinę Parkerów na pobyt w ich rezydencji położonej w małej rybackiej wiosce w ramach podzięki za opiekę jaką jej rodzina roztoczyła wcześniej nad panem Parkerem. Pan Parker próbuje zamienić tytułowe Sanditon ze zwykłej wioski w luksusowy kurort.
Manuskrypt doczekał się niedawno ekranizacji w postaci serialu, który koniecznie będę chciała obejrzeć.
Camilla Lackberg, Morderstwa i woń migdałów
 |
| Źródło zdjęcia: lubimyczytac.pl |
O noweli Lackberg Zamieć Śnieżna i Woń Migdałów pisałam Wam w zeszłym roku przed Świętami, gdyż jest to idealna propozycja czytelnicza na Boże Narodzenie dla wielbicieli kryminałów. Okazało się jednak, że w antologii Morderstwa i woń migdałów, Lackberg wydała jeszcze 3 krótkie nowelki, a może raczej opowiadania: Sen o Elizabeth, Kawiarnia wdów oraz Elegancka Śmierć.
I muszę przyznać, że wszystkie 3 są genialne. Nie zawsze potrzeba 500 stron żeby napisać coś wyjątkowego i jeśli lubicie kryminały to bardzo zachęcam by te opowiadania przeczytać. Są pomysłowe, fabuła każdej z nich mrozi krew w żyłach, a jednocześnie są w pewnym sensie humorystyczne.
Arthur Conan Doyle, O trzech panach Garrideb
 |
| Źródło zdjęcia: amazon.com |
Na koniec sięgnęłam po opowiadanie Arthura Conan Doyle'a z Sherlockiem Holmesem w roli głównej.
Holmes zostaje poproszony o pomoc w odnalezieniu człowieka o nazwisku Garrideb. Nie jest to jednak ani osoba zaginiona, ani morderca. W ogóle nie wiadomo kim ten człowiek może być, ale jest konieczny by dwaj inni mężczyźni o tym nazwisku mogli odebrać spadek po amerykańskim milionerze.
Muszę przyznać, że takie krótkie formy są dość odświeżające po wieluset stronowych tomiskach i muszę pamiętać by co jakiś czas sięgać właśnie po tego typu pozycje. Oraz by sięgnąć po inne, mniej znane książki Jane Austen. W tym roku nie mam czytelniczego postanowienia, natomiast spodobało mi się notowanie ilości książek (tak z ciekawości) i myślę, że to będę kontynuować.
